Oude lente

Tussen de marmite-vlekken en de kruimels
geroosterde brood op het gehaakte ontbijtlaken
een verse vaas met paarse anemonen.
Onder het geluid van een straaljager door
scheert de beleefde glimlach langs mijn raam
van een ook weer ouder geworden meisje,
dat haar jeugd met veel opschik rekt.
Op teletekst de vondst van 400.000 jaar oude speren,
die een nieuw licht werpen op de Neanderthalers.

Nog even en opnieuw ontspruit de moestuin,
wilgetenen springen open en bloesem ontluikt,
de gesnoeide linden op de stadswal botten uit.
In het wit en geel van de krokussen en de sneeuwklokken
bloeit al het oude nieuws van de jongste lente
en ik voel het in mijn winterstijve lijf:
het jaar ontgroeit het grijs van zijn vlakste dagen.

Hans Kilian