Tweemaal per jaar organiseer ik met een groep mensen dat we troep oprapen in het Spaarne, de rivier van Haarlem. Met wandelaars en met kanoërs. Aan het einde ligt er altijd een enorme berg met vuilniszakken op de kade. Ditmaal heb ik van enkele sprekende objecten “portretten” gemaakt. Geprint ziet het er een stuk beter uit dan in het water.
Deze tekst trof ik aan op een broodzak. Hij zette mij aan het denken. Hoe is brood bedoeld? Wie heeft brood zo bedoeld? Hoe weten ze dat dit brood zo is, zoals brood bedoeld is?
Kan je deze formulering overzetten naar andere objecten?
Een appel, zoals een appel bedoeld is.
Een hond, zoals een hond bedoeld is.
Een stofzuiger, zoals een stofzuiger bedoeld is.
Een zandkorrel, zoals een zandkorrel bedoeld is.
Een mens, zoals een mens bedoeld is.
Een planeet, zoals een planeet bedoeld is.
Het klinkt allemaal wat deterministisch. Zo moet het zijn, en niet anders. Laat het daarmee ruimte vrij voor variatie? Misschien ook wel, want misschien is elke appel zoals een appel bedoeld is. Behalve de rotte appel dan.
Hoe is brood bedoeld?
ChatGPT said (compositie van meerdere antwoorden in een gesprekje):
Bedoel je hoe brood oorspronkelijk bedoeld is qua functie of doel? Of vraag je naar iets symbolisch, zoals de betekenis van brood in religie of cultuur?
In de basis is brood bedoeld als een voedzaam en vullend voedingsmiddel, gemaakt van gemalen graan en water, vaak met gist om het te laten rijzen. Het is een van de oudste en meest fundamentele voedingsmiddelen ter wereld, bedoeld om energie en voeding te bieden.
Brood is niet door één persoon “bedoeld” of uitgevonden, maar is een product van duizenden jaren menselijke evolutie en voedselontwikkeling. De eerste vormen van brood ontstonden waarschijnlijk meer dan 10.000 jaar geleden, toen vroege samenlevingen in het Midden-Oosten begonnen met het malen van granen en het mengen met water om een soort pap of platte koeken te maken.
Het gebruik van gist (of natuurlijke fermentatie) om brood te laten rijzen gebeurde later, waarschijnlijk per ongeluk, toen mensen ontdekten dat deeg dat een tijdje had gestaan luchtiger werd. De Egyptenaren worden vaak gezien als een van de eersten die bewust gerezen brood bakten, rond 3.000 v.Chr.
Als je de vraag stelt in een religieuze of filosofische context—zoals “wie heeft bepaald dat brood zo bedoeld is?”—dan zou je kunnen zeggen dat in veel culturen en religies brood een diepere betekenis heeft gekregen. In het christendom, bijvoorbeeld, wordt brood gezien als een symbool van leven en gemeenschap, en in sommige tradities als het “brood des levens” dat door God is gegeven.
Op deze broodzak lijkt het vooral een marketingboodschap te zijn. De tekst “Brood zoals brood bedoeld is” suggereert dat dit brood op een “pure” of “authentieke” manier is gemaakt—misschien ambachtelijk, zonder onnodige toevoegingen of volgens een traditioneel recept.
Het speelt in op het idee dat er een “juiste” manier is om brood te maken, in tegenstelling tot fabrieksbrood dat soms als minder echt of minder lekker wordt gezien. Het is dus waarschijnlijk bedoeld om een kwaliteitsgevoel op te roepen bij de consument.
“Brood des levens” heeft natuurlijk een diepere, vaak religieuze betekenis. In het christendom verwijst het naar Jezus als de bron van spiritueel leven en vervulling. Maar je zou het ook breder kunnen zien: brood als symbool voor wat we echt nodig hebben om te leven, fysiek of mentaal.
Misschien claimt deze broodzak op een speelse manier dat hun brood zo goed is dat het bijna een essentiële levensbehoefte is. Of misschien is het gewoon een slimme slogan.
Brood in zijn oorspronkelijke vorm is zeker een product van duizenden jaren evolutie, zowel biologisch als cultureel. Mensen hebben granen en gisten geselecteerd en verfijnd, baktechnieken ontwikkeld en brood aangepast aan hun behoeften. Zelfs moderne tarwe is het resultaat van eeuwen van domesticatie en selectie.
Maar fabrieksbrood zoals we dat nu kennen—met machinale productie, conserveermiddelen en soms extra toevoegingen voor houdbaarheid en textuur—is een relatief recente ontwikkeling, vooral sinds de industriële revolutie. In die zin is het geen product van die lange co-evolutie, maar eerder van technologische vooruitgang en massaproductie.
Ik ga maar eens een paar afbeeldingen maken, zoals afbeeldingen bedoeld zijn.
Op een mooie dag kreeg ik van mijn vriend Alfred een hele grote map. Het was wel overlegd vantevoren. Het hoorde bij een soort ketting-kunst-project, genaamd Toevalstreffers van Orde&Chaos.
Mooi en verzorgd opgezet, met een erg flitsende (bewegende) website erbij. Ik kon een papierfragment uitkiezen en daarop een kunstwerk maken voor een dierbare rond een herinnering.
Het is deze collage geworden voor mijn eega, met wie ik samen pelgrimeer.
Veel van de risoprints die ik maak, kan ik drukken in het Maaklab van de Hogeschool van Amsterdam. Ik ben blij met de voorzieningen daar, waaronder dus de tweekleuren risoprinter en de 13 kleuren in het assortiment.
De beheerders, van hun kant, vinden het leuk wanneer ik mooie dingen maak en waren onder de indruk. Ze vroegen me of ze een selectie van het werk konden laten zien ter inspiratie.
Hier de mini-expositie in het HvA-maaklab in het Jacoba MulderHuis op de Amstelcampus Amsterdam. Linksachter de risoprinter in beeld.
Een set van drie risoprints, die ik verrekijkers heb genoemd. Beide bollen zijn gebaseerd op dezelfde 360-graden-foto, de een weergegeven als een globe met wat dichtbij is in het midden, en het verre aan de buitenkant, de andere globe precies andersom. Over manieren van kijken en van focus leggen.
Met collages op papier vind ik het lastig te bedenken hoe je ze kunt ophangen/vertonen. Met collages op houten plankjes (3 mm triplex eigenlijk) heb je het voordeel dat ze mooi stevig zijn, en dat je er gaatjes in kunt boren om ze recht op te hangen. Bijkomstigheid is dat ze prima dubbelzijdig te gebruiken zijn. Hoewel ik er niet echt op heb gelet voorkant en achterkant (thematisch) op elkaar aan te laten sluiten, zijn er dus wel in deze reeks (begin maart 2025) op 8 plankjes maarliefst 16 collages bijgekomen. Echte multimedia: ook foto-afdruk op hout, verf en diverse papiersoorten.
Als je een mandarijn in één stuk weet te schillen krijg je de mooiste vormen. Dat probeer ik altijd wel. Nu heb ik deze schillen, gedroogd, opgeplakt in een mixed-media-collage. Op houten (triplex 3mm) plankjes, ook gecombineerd met verf, hebben ze verder niet veel meer nodig om sprekende beelden op te leveren. Ze zijn nu zelfs compleet met gaatjes en een touwtje.
Op het idee gebracht door een verzameling SquaredCircles op Flickr, vond ik het leuk om zo ook, zo nu en dan, een cirkel zo vast te leggen dat deze netjes wordt omsloten door een vierkant. Het is nu eenmaal zo dat we met foto’s altijd gedwongen worden tot rechthoekige vormen. Op papier zou je nog kunnen gaan knippen, maar voor de rest zit je er aan vast. Dan maar gebruik ervan maken.