Al vele jaren ben ik gefascineerd door deze hartstochtelijke oproepen die mensen op lantaarnpalen plakken om de aandacht te vestigen op hun verloren huisdieren. Meestal poezen, soms honden, zo nu en dan een vogel of knuffel.
In de jaren voor 2000 meestal handgeschreven, soms met een tekening van de poes. Naarmate de tijd vordert meer en meer getypt met een foto, of gemaakt met een websjabloon van een website gespecialiseerd in vermiste katten. En dus minder charmant.
Ik heb nog wat oude multomappen met de A4-tjes die ik mee naar huis nam, maar tegenwoordig houd ik het bij een foto. Het scheelt in de troep, en misschien ontneem ik zo de vinder niet de kans contact op te nemen met het baasje.
Geef een reactie