Op het idee gebracht door een verzameling SquaredCircles op Flickr, vond ik het leuk om zo ook, zo nu en dan, een cirkel zo vast te leggen dat deze netjes wordt omsloten door een vierkant. Het is nu eenmaal zo dat we met foto’s altijd gedwongen worden tot rechthoekige vormen. Op papier zou je nog kunnen gaan knippen, maar voor de rest zit je er aan vast. Dan maar gebruik ervan maken.
Typografie is leuk. Lettervormen, ligaturen, schreven, calligrafie. Het kan ook leuk zijn wanneer iemand er wat onbeholpen mee om gaat. Erg zijn/haar best gedaan om een mooi bord te maken, maar dan klopt het niet (volgens de regelen der kunst). Zeer vergeeflijk, maar ook amusant en de moeite waar om het vast te leggen.
Een zo’n ding is het gebruik van aanhalingstekens, daar waar het eigenlijk niet nodig is. Je krijgt toch het idee dat het allemaal “ironisch” bedoeld is.
Daarnaast zijn er verkeersborden voor meerdere interpretatie vatbaar, of gewoon erg grappig.
Geïnspireerd door een idee van iemand anders (onlangs heb ik het nagetrokken, en het blijkt Onno Blase te zijn) maak ik zo nu en dan een foto van een scheve paal.
Grappig is dan om die zo te fotograferen dat deze paal leidend gaat worden voor het wereldbeeld. Met andere woorden: door de foto zo te maken alsof de paal nog steeds rechtop staat en de rest van de wereld scheef is.
Op Flickr ben ik een groep gestart om deze ook van anderen te verzamelen, maar niet iedereen lijkt de finesses van het concept door te hebben.
Al jaren bewaar ik de papiertjes waarmee sinaasappels, mandarijnen en citroenen ingepakt zitten. Op de Rietveldacademie hoorde ik dat een der docenten (Henk Groenendijk) ook een flinke collectie bezat. Het is ook mooi drukwerk: het wordt goed gebruikt, moet goedkoop en functioneel zijn, is altijd op dat hele dunne kreukelige crepepapier, en is gevoelig voor foutjes tijdens de druk (kleurverschuivingen en zo).
Een kleine zoektocht leverde meer fanaten en verzamelaars op. Hieronder een paar linkjes:
Na het plan opgevat te hebben naar Santiago de Compostela te gaan lopen (pelgrimeren) groeide ook de belangstelling voor de heilige Jacobus de Meerdere. Santiago is Spaans voor Sint Jacobus. In het Frans Saint Jacques.
Deze Jacobus is de beschermheilige van de reizigers, en wordt zelf altijd afgebeeld met zijn attributen, de Jacobsschelp en een wandelstaf. Beelden of afbeeldingen van hem of zijn attributen worden jacobalia genoemd. En die kom je veel tegen, aangezien de route naar Santiago goed is aangegeven, en vaak langs andere aan Jacobus gewijde plaatsen loopt.
Op Flickr beheer ik een groep waar mensen hun foto’s van Jacobalia met elkaar kunnen delen.
Lopend naar Santiago de Compostela (in etappes en nog pas halverwege Frankrijk) vele kerken en kapellen bezocht. Bijna allemaal tonen ze wel de 14 statieën van de kruisweg. Soms met alleen de nummers erbij, soms ook met de beschrijvende teksten.
Op een gegeven moment begon statie/ station 8 VIII mij op te vallen. De teksten variëren:
Vooral de gedachte dat degene die het meeste lijdt, fysiek althans, de anderen troost. En wat zou troosten hier betekenen? Zeggen dat het niet zo erg is? Dat het erbij hoort? In dienst van het hoger doel?
Al vele jaren ben ik gefascineerd door deze hartstochtelijke oproepen die mensen op lantaarnpalen plakken om de aandacht te vestigen op hun verloren huisdieren. Meestal poezen, soms honden, zo nu en dan een vogel of knuffel.
In de jaren voor 2000 meestal handgeschreven, soms met een tekening van de poes. Naarmate de tijd vordert meer en meer getypt met een foto, of gemaakt met een websjabloon van een website gespecialiseerd in vermiste katten. En dus minder charmant.
Ik heb nog wat oude multomappen met de A4-tjes die ik mee naar huis nam, maar tegenwoordig houd ik het bij een foto. Het scheelt in de troep, en misschien ontneem ik zo de vinder niet de kans contact op te nemen met het baasje.